Backholding czy pooling?

Zarówno jedna, jak i druga metoda jest związana z zarządzaniem łańcuchami dostaw. Aby było możliwe ich zastosowanie, potrzebne jest spojrzenie na łańcuchy dostaw nie jak na pojedynczy ciąg przyczynowo skutkowy, ale jak na szereg przecinających się i przeplatających przepływów wzajemnie na siebie oddziaływujących.

Takie spojrzenie pozwala na szukanie synergii i obszarów wspólnych dla wielu przepływów. I właśnie tą zasadę wykorzystuje backholding i pooling. Czym więc jest backholding ? Backholding to wykorzystanie pojazdów dystrybucyjnych do podjęcia dostaw od dostawców i dostarczenie ich do centrum dystrybucyjnego. Posługując się nomenklaturą Incoterms i przekładając je na dostawy krajowe praktycznie, 100% dostaw jest realizowanych na zasadzie DDP, czyli sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru loco odbiorca oraz poniesienie pełnych kosztów związanych z tą dostawą.

 Decydując się na backholding. kupujący przejmuje na siebie obowiązek odebrania dostawy od dostawcy jak i ponosi on koszty związane z dostawą, ryzyko utraty lub uszkodzenie towaru w czasie transportu co jest zgodne z zasadą EXW Incoterms. Dzięki takiemu rozwiązaniu otrzymuje on dodatkowy upust handlowy od dostawcy, jest w stanie wykorzystać własną flotę dystrybucyjną w znacznie bardziej efektywny sposób, obniżyć średni koszt tonokilometra oraz wybudować znacznie silniejsze relacje z przewoźnikami.

Jak system działa backholding w praktyce?

Przedstawmy zasadę backholdingu na przykładzie : Firma A jest dystrybutorem towarów, posiada stałą sieć odbiorców do których realizuje dostawy środkami podnajętymi lub własnymi w ustabilizowanych cyklach dostaw. Firma A współpracuje z grupą dostawców zaopatrujących centrum dystrybucyjne.

Koordynator Transportu firmy A na podstawie grafiku dystrybucji oraz harmonogramu zaopatrzenia kojarzy dostawy do odbiorców z możliwymi dostawami do Centrum Dystrybucyjnego od Dostawców. Po skojarzeniu trasy jest on w stanie wynegocjować znacznie lepszą stawkę z przewoźnikiem ponieważ trasa jest dłuższa, gwarantuje przewoźnikowi powrót w miejsce nadania co jest dodatkowym argumentem negocjacyjnym stawki.

Należy także pamiętać że często koszt dystrybucji już na etapie kalkulacji jest obciążony jakąś częścią pustego powrotu co w  przypadku wykorzystania auta w powrocie jest dodatkową optymalizacją.

W dystrybucji drobnicowej większość tras opłacanych jest w tzw. „kółku”, co powoduje że wykorzystanie auta do podjęcia dostawy jest operacją bez kosztową lub wiąże się z niewielkimi dopłatami za dodatkowy „stop” .

Dokonując podsumowania, należy zwrócić uwagę, że jeśli dysponuje się odpowiednio duża, dystrybucją własną, powołując komórkę koordynującą dystrybucje z dostawami wejściowymi możemy odnotować  przychody z tytułu obniżenia stawek dla przewoźnika, odzyskać koszty związane z „pustymi powrotami”, uzyskać dodatkowy upustu handlowego od dostawcy co pozwoli zarówno na pokrycie kosztów koordynacji procesu jak i poprawi wynik finansowy przedsiębiorstwa.

Należy jednak pamiętać, że każda ze zmian w sposobie zarządzania łańcuchami dostaw powinna być poprzedzona analizą danych, a ostateczna decyzja o opłacalności przedsięwzięcia może być powzięta po pozytywnym wyniku analizy.

Jak w praktyce działa pooling?

Przyjrzyjmy się teraz dokładniej poolingowi. Zasadą poolingu jest skomasowanie dostaw do tego samego odbiorcy, ale od różnych dostawców na jednym pojeździe. Metoda ta zazwyczaj wiąże się z budowaniem trasy „drogą mleczarza” jeśli nadawcy są w różnych miejscach lub komasacją ładunków pochodzących z tego samego centrum dystrybucyjnego.

Pooling jest trudny do zastosowania przez pojedyncze ogniwo łańcucha dostaw. Narzędzie to jest stosowane przez operatorów logistycznych obsługujących wielu klientów czy to we własnym magazynie czy w usługach transportowych

Pooling pomaga w optymalizacji wskaźnika  wypełnienia pojazdu oraz optymalizuje koszt związany z kilkukrotnymi dostawami w to samo miejsce. Aby pooling mógł być zastosowany koordynator transportu musi mieć dostęp do danych o przesyłkach wszystkich klientów którzy znajdują się w portfolio operatora. Sugeruje to stosowanie centralnego planowania dystrybucji, co nie jest częstym rozwiązaniem na polskim rynku operatorów logistycznych.