Porównanie metod uzupełniania zapasu w strefach kompletacji.

W dalszej części ograniczymy się tylko do analizy sposobów uzupełniania zapasu w strefach kompletacji o statycznym (stałym w dłuższym okresie) przyporządkowaniu artykułów do lokacji kompletacyjnych.

Założenia

Jako istotne czynniki mające decydujący wpływ na sposób uzupełniania zapasu w strefach kompletacji uznać można:

a. Częstotliwość uzupełniania lokacji kompletacyjnych, która jest silnie powiązana z pojemnością miejsca kompletacyjnego.

b. Wielkość pobrania rozumianego jako ilość pobierana przy kompletacji jednej linii zlecenia mierzona w sztukach lub objętości.

Można założyć, że powyższe wielkości są w praktyce zmiennymi losowymi o rozkładzie bliskim normalnemu. Dla ich oceny zastosować, więc można pojęcia średniej (µ) i odchylenia standardowego (σ). Im lepiej powyższe założenia są uzasadnione, tym bliższa prawdy jest szeroko stosowana reguła „trzech sigm” mówiąca, że:

· 68,27% wartości zmiennej losowej leży w przedziale (µ – σ , µ + σ )

· 95,45% wartości zmiennej losowej leży w przedziale (µ – 2×σ , µ + 2×σ)

· 99,73% wartości zmiennej losowej leży w przedziale (µ – 3×σ , µ + 3×σ)

Przyjmując, że częstotliwość uzupełniania lokacji kompletacyjnych ma rozkład bliski normalnemu, można założyć, że z prawdopodobieństwem 95,5%:

· Częstotliwość uzupełniania jest mała, gdy: µ-2×σ > 3 dni

· Częstotliwość uzupełniania jest średnia, gdy: 1 dzień < µ-2×σ ≤ 3 dni

· Częstotliwość uzupełniania jest duża, gdy: µ-2×σ ≤ 1 dzień

gdzie: µ – średnia częstotliwość uzupełniania lokacji kompletacyjnych w dniach, σ – odchylenie standardowe,

Przyjmując, że wielkość pobrania ma rozkład bliski normalnemu, można założyć, że z prawdopodobieństwem 95,5%:

· Wielkość pobrania jest mała, gdy: µ+2×σ ≤ 0,1×pojemność lokacji kompletacyjnej

· Wielkość pobrania jest średnia, gdy: 0,1×pojemność lokacji kompletac. < µ+2×σ ≤ 0,2×pojemność lokacji kompletac.

· Wielkość pobrania jest duża, gdy: 0,2×pojemność lokacji kompletac. < µ+2×σ ≤ 0,4×pojemność lokacji kompletac. w przypadku gdy górna granica pobrania przekracza 40% pojemności lokacji można uznać, że dane miejsce kompletacyjne jest niewłaściwie zaprojektowane (jest za małe), przypadki takie nie będą dalej rozważane.

gdzie: µ – średnia wielkość pobrania w sztukach lub objętości, σ- odchylenie standardowe.

Przedział o wielkości 2×σ należy do najczęściej stosowanych w praktyce, ale gdy wymagane jest większe bezpieczeństwo przedział ten można zwiększyć np. do 3×σ, co zwiększa prawdopodobieństwo do 99,7%.

SCENARIUSZE MODELOWE

Bazując na informacji o rozkładzie częstotliwości uzupełniania lokacji kompletacyjnych oraz o rozkładzie wielkości pobrania można zbudować modelowe scenariusze służące do porównania różnych sposobów uzupełniania zapasu w strefach kompletacyjnych, a mianowicie:

1) Scenariusz modelowy 1 – prosty

Założenia:

a. Mała częstotliwość uzupełniania miejsc kompletacyjnych (rzadziej niż raz na 3 dni) oraz

b. Małe pobrania (mniejsze niż 10% pojemności lokacji kompletacyjnej)

Metoda

Można zastosować najprostszą metodę uzupełniania zapasu polegającą na uzupełnianiu lokacji kompletacyjnej w przypadku wystąpienia braku stwierdzonego przez pracownika kompletującego.

Ale nawet dla powyższych założeń w celu zachowania ciągłości prac kompletacyjnych lepsza jest metoda przeglądu okresowego polegającą na sprawdzaniu raz na dzień (np. w czasie o najmniejszym natężeniu innych prac), które lokacje kompletacyjne osiągnęły stan poniżej progu minimalnego i dokonaniu uzupełnienia tych lokacji.

Funkcjonalność wspomagającą taką metodę uzupełniania posiadają już proste systemy WMS gdyż w tym przypadku nie jest konieczna aktualizacja on-line stanu zapasów w lokalizacjach kompletacyjnych.

2) Scenariusz modelowy 2 – średnio zaawansowany

Założenia:

a. Średnia częstotliwość uzupełniania miejsc kompletacyjnych (częściej niż raz na 3 dni, ale rzadziej niż raz dziennie) oraz

b. Małe lub średnie pobrania (nie większe niż 20% pojemności lokacji kompletacyjnej

Metoda

W takim wypadku wystarczająca jest na ogół metoda progu minimalnego śledzonego on-line. Oznacza to, że system WMS w sposób ciągły, po każdym pobraniu (ale nie po zrealizowaniu całej listy kompletacyjnej), aktualizuje stany w lokacjach kompletacyjnych i w momencie, gdy zapas spadnie poniżej progu minimalnego generuje odpowiednie zadanie uzupełniania zapasu. W tym przypadku nie jest jeszcze na ogół konieczne analizowanie oczekujących w kolejce na realizację zleceń wydania.

3) Scenariusz modelowy 3 – zaawansowany

Założenia 1:

a. Średnia częstotliwość uzupełniania miejsc kompletacyjnych (częściej niż raz na 3 dni, ale rzadziej niż raz dziennie) oraz

b. Duże pobrania (większe niż 20% pojemności lokacji kompletacyjnej).

Założenia 2:

a. Duża częstotliwość uzupełniania miejsc kompletacyjnych (częściej niż raz na dzień) lub

b. Małe, średnie lub duże pobrania.

Metoda

Powyższe sytuacje wymagają zastosowania zawansowanej metody uzupełniania zapasu w strefach kompletacyjnych. Należy zastosować metodę progu minimalnego rozszerzoną o analizę zleceń wydania zaplanowanych do realizacji. Konieczne jest sterowanie w trybie on-line. Oznacza to, że system WMS w sposób ciągły śledzi dwa parametry: aktualny stan lokacji kompletacyjnej oraz sumaryczną ilość do pobrania jaka występuje w zaplanowanych do realizacji zleceniach wydania. Na tej podstawie system WMS podejmuje decyzję o uzupełnieniu lokacji kompletacyjnych również w przypadkach, gdy nie jest osiągnięty minimalny próg uzupełnienia. W algorytmy sprawnie obsługujące scenariusz 3 wyposażone są na ogół tylko zaawansowane systemy WMS.