Inżynieria zaopatrzenia

W obszarach dostaw, jak i samej produkcji możliwa jest nie tylko znacząca poprawa kontroli łańcucha dostaw, ale również uzyskanie efektu synergii pomiędzy lokalizacjami i oszczędnościami kosztowymi. Wraz z rosnącym umiędzynarodowieniem sieci produkcji coraz większego znaczenia nabiera efektywna organizacja sieci zakupowych artykułów do produkcji. Niewłaściwa organizacja prowadzi do nadmiernych kosztów transportu i obsługi magazynowej oraz niepewności w zaopatrzeniu produkcji.

Planowanie produkcji wstecz

Większość strategii zaopatrzenia produkcji ma na celu optymalizację sieci zakupowych oraz integracji procesów. Często zawodzi kompleksowe podejście do optymalizacji, bez którego realizacja zdefiniowanych celów strategicznych jest trudna do osiągnięcia. Podejście o nazwie „Inżynieria łańcucha dostaw” (Supply Chain Engineering – SCE) stosowane przez Miebach Consulting – międzynarodową firmę doradczą w obszarze łańcucha dostaw – wypełnia tą istotną lukę, integrując poszczególne obszary optymalizacji.

Inżynieria łańcucha dostaw wypełnia tą istotną lukę, integrując poszczególne obszary optymalizacji

„Inżynieria łańcucha dostaw” bazuje na tak zwanym „planowaniu produkcji wstecz” (Line Back Planning), gdzie wszystkie procesy zakupowe są zebrane w moduły i podporządkowane ograniczeniom oraz potrzebom produkcji traktowanej jako klient wewnętrzny. Dzięki temu procesy produkcyjne mogą być efektywnie realizowane. Proponowane podejście koncentruje się na poprawie przejrzystości kosztowej i wydajnościowej w łańcuchu zaopatrzenia.

Krok po kroku

Głównymi celami projektów optymalizacji logistyki zaopatrzenia w wielu lokalizacjach są planowane oszczędności kosztowe, zwiększenie stopnia standaryzacji, osiągnięcie efektów synergii i efektów skali. Pierwszym krokiem prowadzącym do osiągnięcia tych celów w podejściu inżynierii łańcucha dostaw jest kompleksowa analiza sytuacji obecnej, uwzględniająca przepływy towarów w sieci, dostępną infrastrukturę logistyczną, systemy IT i aktualne grupy kosztów w łańcuchu dostaw. Na tej podstawie możliwe jest oszacowanie obszarów optymalizacji i potencjałów finansowych z wdrożenia działań optymalizacyjnych.

Następnym krokiem jest zdefiniowanie standardowych kanałów/trybów dostaw i jednostek ładunkowych. Poszczególne kanały/tryby zaopatrzenia powinny być ustalane na podstawie odpowiednio dobranych kryteriów takich jak wymagana przepustowość czy czas cyklu uzupełnienia zapasu.

Celem jest osiągnięcie możliwie najwyższego poziomu standaryzacji w celu ułatwienia zaopatrzenia produkcji i kontroli przepływu jednostek ładunkowych. Nie należy również zapominać o możliwości centralnej koordynacji jednostek transportowych, po uzgodnieniu z zainteresowanymi działami Produkcji i Zakupów.

Klasyfikacja artykułów

Kolejnym elementem optymalizacji jest klasyfikacja artykułów w kanałach/trybach dostaw. Dla każdej pozycji artykułowej w danym kanale/trybie powinien zostać określony idealny tryb dostawy oraz ustalona wielkość zapasu. Przejście z obecnego poziomu zapasu do zaplanowanego optymalnego wymaga określenia planu i harmonogramu jego wdrożenia, opracowanego na podstawie wiarygodnych informacji o przyszłym zapotrzebowaniu i trendach w kształtowaniu poziomu zapasu.

W ramach projektowania sieci transportowej dokonuje się przyporządkowania klastrów dostawców do kanałów zaopatrzenia i ich geograficznego rozmieszczenia. Następnie są definiowane i przyporządkowane odpowiednie tryby transportów, począwszy od bezpośrednich poprzez uzupełnienia w trybie milkrun po spedycje lokalne.

Dookreślenie danych

Bez poprawnego przepływu informacji, nie mogą funkcjonować nawet najlepsze rozwiązania logistyki wewnętrznej. Należy zatem jasno określić, jak i kiedy powinny zostać generowane uzupełnienia zapasu, odprowadzać puste nośniki ładunkowe, składować artykuły, kompletować je i zorganizować procesy w strefie dostaw. W zależności od odpowiedzi udzielonych na te pytania może wystąpić konieczność dostosowania systemów informatycznych. Dodatkowo uzyskane informacje, posłużą do określenia wymaganych powierzchni magazynowych oraz ilości niezbędnego personelu dla każdego z zakładów.

Na tej podstawie będzie możliwe obliczenie kosztów infrastruktury, transportu, personelu i zapasów dla zoptymalizowanej strategii logistyki zaopatrzenia. Koszty te pozwolą określić potencjały oszczędności i będą stanowiły punkt odniesienia, podczas wdrożenia nowego rozwiązania.

Centralizacja zakupów

Często pomijanym zagadnieniem jest projektowanie i dostosowanie organizacji łańcucha dostaw do planów na przyszłość. Jednolita koncepcja zaopatrzenia przewiduje przesunięcie funkcji zakupowych z pojedynczych ogniw łańcucha dostaw na poziom centralny. Koncepcja centralizacji zakupów (Lead buyer concept), zmiany w zarządzaniu łańcuchem dostaw jak i nowe procesy wymagają również określenia nowych form organizacyjnych, definicji ról, odpowiedzialności i dostosowania systemu IT.

Często pomijanym zagadnieniem jest projektowanie i dostosowanie organizacji łańcucha dostaw do planów na przyszłość

Ostatnią częścią w koncepcji inżynierii łańcucha dostaw jest wdrożenie zdefiniowanych wcześniej planów. Dzięki centralizacji funkcji zaopatrzenia możliwa jest organizacja przetargów na dostawy całego zakresu towarów lub usług w zaopatrzeniu. Kompleksowy przedmiot dostawy będzie obejmował większy niż poprzednio wolumen towarów lub usług, dłuższy okres umowny i mniejszą ilość potencjalnych dostawców. Rozwiązanie to pozwoli na obniżenie kosztów logistyki wynikających z złożoności obecnej struktury łańcucha dostaw.

Zapewnienie nieustannie wysokiej jakości usług oraz konkurencyjnych kosztów transportu można osiągnąć poprzez regularny proces organizacji i wyboru nowych dostawców oraz szczegółową ocenę obecnie świadczonych usług.

Recepta na zagrożenia

Motywacją to realizacji projektów optymalizacji zaopatrzenia jest nie tylko perspektywa oszczędności kosztów, ale głównie bezpieczeństwo zaopatrzenia produkcji i potrzeba kontroli łańcucha dostaw, które mają szczególne znaczenie dla logistyki produkcji.

Do realizacji tego typu projektów nie są wystarczające wyłącznie ponadprzeciętne zdolności analityczne. Wymagane są również wysokie kompetencje komunikacyjne w celu uzgodnienia wszystkich szczegółowych zagadnień w wielu obszarach łańcucha dostaw, poczynając od zakupów poprzez produkcję po kontrolę wszystkich zakładów.

Realizacja projektu przy wsparciu firmy doradczej pozwala na szybkie osiągnięcie mierzalnych rezultatów i refinansowanie nakładów na projekt doradczy z oszczędności, będącymi efektem projektu. Zapewnia również efektywną współpracę pomiędzy zespołami zaangażowanymi w projekt. Często spotykanymi zagrożeniami w realizacji tego typu projektów przez wewnętrzny zespół klienta jest niedoszacowanie korzyści z realizacji projektu oraz nakładu pracy na jego wdrożenie. W pierwszym przypadku skutkiem jest odwlekanie decyzji o realizacji projektu i kontynuacji działalności w obecnej formie, zazwyczaj do momentu, gdy konkurencja rynkowa osiągnie znaczące korzyści z własnej optymalizacji. A w drugim przypadku przerwanie projektu w trakcie realizacji bez osiągnięcia całościowych efektów.

Podsumowując, optymalizacja logistyki zaopatrzenia produkcji to kolejny obszar usprawniania działalności firm wykazujący znaczący potencjał możliwych korzyści jakościowych i kosztowych.