Duisburg – brama do Europy

Duisburg jest największym w Niemczech ośrodkiem hutnictwa żelaza (m.in. huty Mannesmanna, Thyssena, Kruppa, Phönix) i dużym ośrodkiem wydobycia węgla kamiennego, jak również ośrodkiem przemysłu metalowego i chemicznego. Miasto jest znaczącym ośrodkiem przemysłowym, w którym znajdują się: koksownie, rafineria ropy naftowej, huty żelaza i metali kolorowych. Na terenie miasta zlokalizowanych jest kilkadziesiąt dużych przedsiębiorstw przemysłowych, takich jak: fabryka kabli, stocznie, zakłady maszynowe (urządzenia górnicze, hutnicze, turbiny, dźwigi), zakłady metalowe (konstrukcje).

Atuty miasta

Największymi atutami miasta są doskonała lokalizacja, nowoczesna infrastruktura i dostępność transportowa. Z Duisburga można dojechać do każdego istotnego regionu przemysłowego i do wszystkich europejskich miast metropolitarnych, a sieć połączeń transportowych jest stale rozbudowywana i modernizowana. Duisburg jest obsługiwany przez pięć autostrad: dwie z nich mają przebieg wschód-zachód (A-40, A-42), a trzy pozostałe północ-południe (A-3, A-57, A-59). Autostrady te w okolicach miasta połączone są 14 węzłami autostradowymi. Większość wjazdów na autostrady ma sześć pasów ruchu. Oprócz doskonałych połączeń autostradowych, Duisburg jest obsługiwany bezpośrednio przez drogi o znaczeniu krajowym (B-8 i B 288) i kilka mostów na Renie.

W branży logistycznej Duisburg jest postrzegany jako istotne skrzyżowanie dla europejskiego transportu kombinowanego. 300 regularnych połączeń kolejowych (rocznie ok. 18 tys. pociągów towarowych) stawia miasto na czołowej pozycji wśród węzłów kolejowych, gdyż najważniejsze europejskie linie kolejowe przebiegają przez to miasto. Ponadto około 20 operatorów usług kolejowych z całej Europy wybrało Duisburg jako miejsce prowadzenia swoich interesów.

300 regularnych połączeń kolejowych (rocznie ok. 18 tys. pociągów towarowych) stawia miasto na czołowej pozycji wśród węzłów kolejowych

Kolejnym atutem odnoszącym się do lokalizacji jest bezpośrednie połączenie szlakami śródlądowymi z głównymi portami Morza Północnego: Amsterdamem, Rotterdamem i Antwerpią, a także – poprzez kanały – z prawie całą europejską siecią dróg wodnych. Z Duisburga utrzymywane są bezpośrednie i regularne połączenia morsko-rzeczne (tzw. żegluga bliskiego zasięgu) do krajów skandynawskich, Wielkiej Brytanii i na Półwysep Iberyjski.

Port rzeczny w Duisburgu

Port rzeczny w Duisburgu (dawniej Duisburg-Ruhrport – położony u wylotu Kanału Ren-Herne), w ciągu ostatnich 20 lat przekształcił się z portu towarowego obsługującego głównie ładunki masowe luzem (węgiel, rudy żelaza, stal) w dynamicznie rozwijający się port kontenerowy i europejskie centrum logistyczne.

W rezultacie, pomimo swego śródlądowego położenia, port w Duisburgu zalicza się do 100 największych portów kontenerowych na świecie i jest największym, pod względem wykonanej pracy przewozowej, portem śródlądowym świata. Wśród śródlądowych portów europejskich palmę pierwszeństwa utrzymuje on od ponad 100 lat.

Poprzez rozbudowę zadaszonej powierzchni magazynowej (aktualnie jest to 1,75 mln m2) i budowę czterech nowych terminali kontenerowych port w Duisburgu przyciąga wiodące światowe firmy żeglugowe, spedycyjne, logistyczne i transportowe. Obecnie w porcie działa około 300 firm, w tym 40 renomowanych, działających w skali międzynarodowej lub globalnej (Shiseido, Edeka Group, EH Harms, Hawlett Packard, Kühne + Nagel, NYK, Vos Logistics Gökbora, Johnson & Johnson, Danone, Siemens, Mitsubishi, DHL, DB Schenker, CMA CGM itp.), które pośrednio i bezpośrednio dają zatrudnienie ponad 40 tys. osób.

Logport – park logistyczny

Magnesem przyciągającym firmy z całego świata do prowadzenia swej działalności na terenie wiodącego europejskiego parku logistycznego działającego pod marką Logport (obszar 2,65 km2) jest jego wysokiej jakości infra- i suprastruktura. Logport prowadzi współpracę z wieloma centrami logistycznymi działającymi w Niemczech, Europie (Antwerpia), a także poza nią (Chiny, Indie). Dlatego też rozbudowa i modernizacja starego portu należącego wcześniej do fabryki Kruppa oraz budowa nowoczesnego trimodalnego terminalu DIT (Duisburg Intermodal Terminal) były kluczowymi, wstępnymi warunkami pomyślnej sprzedaży tych obszarów. Również zagospodarowanie terenu po starej hucie żelaza w Angershausen (tzw. Logport II – 35 ha), usytuowanego na przeciwległym brzegu Renu, doprowadziło do powstania obszaru portowego liczącego 10 km2.

Obiekty portowe zlokalizowane są na powierzchni 7,4 km2 (ponad 70% całkowitej powierzchni portu). Rozmieszczone są one od ujścia Ruhr wzdłuż Renu do Duisburg-Rheinhausen. W ramach portu, ze względu na formę własności, wyodrębnione są dwie części: publiczna i prywatna. W części publicznej portu funkcjonuje 21 doków o powierzchni 1,8 km2 i całkowitej długości nabrzeży wynoszącej ok. 40 km. Wszystkie doki posiadają bezpośredni dostęp do infrastruktury kolejowej.

Każdego roku do portu w Duisburgu zawija ponad 20 tys. statków. Port obsługuje ponad 120 mln ton ładunków (126 mln t w 2011 r.) w tym ponad 2,5 mln TEU w transporcie intermodalnym (2011 r.). W obu tych kategoriach nastąpił 10-procentowy wzrost w stosunku do roku poprzedniego. Około 50 mln ton rocznie różnych towarów jest obsługiwanych w części publicznej portu, a pozostała część, ok. 70 mln ton, w części prywatnej. Dla porównania, Hamburg obsługuje 115 mln ton.

Zmiana oblicza portu

Port w Duisburgu zmienił swoje oblicze w ciągu ostatnich lat. Tradycyjne ładunki związane głównie z przemysłem wydobywczym i hutnictwem straciły swą dominującą pozycję na rynku transportu towarów, przy jednoczesnym dynamicznym wzroście takich ładunków jak: produkty chemiczne, maszyny i instalacje przemysłowe, żywność, oleje mineralne, jak również produkty z sektora technologii informatycznych.

Niemiecki sektor przemysłowy również docenia jakość świadczonych usług w Logporcie. Swoje centra logistyczne otworzył tu koncern Audi AG (w 2013 r.) i koncern Volkswagen w 2014 r. To właśnie tutaj komponenty do różnych modeli Audi i Volkswagena dostarczane przez niemieckich dostawców są zbierane, pakowane i wysyłane. Komponenty te przeznaczone są dla linii produkcyjnych zakładów Audi i Volkswagena w Azji i Ameryce Południowej.