Niekonwencjonalne myślenie
Myślenie niekonwencjonalne, a także odwaga zmieniania otoczenia jest innowacyjnym sposobem i szansą unowocześnienia infrastruktury i procesów zarządzania wielu firm. To filozofia działania polega na poszukiwaniu zmian i ich ciągłym wdrażaniu, a w logistyce odnosi się do
Bez takiego podejścia nie uzyska się przewagi konkurencyjnej oraz w istotny sposób nie wpłynie na realizację nowoczesnych strategii rozwoju firmy, przesądzających o sukcesie na rynku. W obecnych, niestabilnych czasach wiele przedsiębiorstw coraz częściej opiera swoje działania na logice „improwizacji”, redukując rolę „przemyślanych strategii” na rzecz „nagle zachodzących procesów”, obniżając w ten sposób rolę strategii opartych na klasycznej logice „planowania”.
Ożywić kapitał intelektualny
Każde przedsiębiorstwo posiada trudne do powielenia przez innych zasoby, takie jak: konkretna wiedza, umiejętności zawodowe, doświadczenia pracowników, które warunkują zdobycie i utrzymanie silnej pozycji na rynku. Oparcie przewagi konkurencyjnej na wiedzy sprawia, że zarządzanie kapitałem intelektualnym przedsiębiorstwa powinno być strategicznym obszarem działania firmy. Umiejętność niekonwencjonalnego myślenia stanowi więc istotny element kompetencji zawodowych i wymaga nieustannego rozwijania i doskonalenia. Wiele przedsiębiorstw zaczyna dostrzegać w tym obszarze konieczność zadbania o wszechstronny rozwój pracowników, w tym również w zakresie ich umiejętności wykorzystania wiedzy w praktyce gospodarczej. Stuktura i forma organizacyjna przedsiębiorstwa zdolnego do innowacji ma istotny wpływ na logikę zachodzących w nim procesów innowacyjnych.
W szerszym ujęciu wzrost innowacyjności w systemie społeczno-gospodarczym związany jest z procesami kreatywnego uczenia się, które zachodzą w poszczególnych przedsiębiorstwach, jak również między nimi a ich zewnętrznym otoczeniem. Innowacje nie zachodzą w odosobnieniu w przedsiębiorstwach – są w ścisłej interakcji z ich otoczeniem systemowym.
Rola komunikacji
Przetrwanie przedsiębiorstwa w zmiennym otoczeniu systemowym możliwe jest tylko wtedy, gdy następuje przełożenie nagromadzonej w nim wiedzy na konkretne działania. Zachowania te ukierunkowane są na polepszenie elastyczności przedsiębiorstwa do istniejących warunków. Konieczność przetrwania wymusza na danym przedsiębiorstwie rozwijanie i ujawnianie jego zdolności do wdrażania innowacji w takim zakresie, w jakim otoczenie zezwala mu na to.
Zdolność przedsiębiorstwa do wdrażania innowacji wiąże się z jednej strony z procesem uczenia się adaptacyjnego, a z drugiej z jego umiejętnością uczenia się kreatywnego.
Rynek, czyli otoczenie, w którym działają poszczególne przedsiębiorstwa, staje się coraz bardziej konkurencyjny, co wymaga jeszcze szybszego wykrywania i reagowania na zmiany.
Przedsiębiorstwa, chcąc zająć określoną pozycję w łańcuchu wartości, przywiązują coraz większe znaczenie do umiejętności korzystania z sieci wymiany wiedzy (lokalnej i globalnej) lub tworzenia nowej wiedzy o odrębnej specjalizacji, co stymuluje ich zdolności innowacyjne.
Sieć wymiany wiedzy o charakterze lokalnym ze względu na coraz bardziej globalny charakter działań przedsiębiorstw musi być ściśle powiązana z zewnętrznym otoczeniem.
