Największe innowacje w logistyce

Zadanie, które sobie wyznaczył, wcale nie było takie łatwe. Okazało się bowiem, że trudno jest jednoznacznie stwierdzić, kto jest autorem przełomowych innowacji łańcucha dostaw. Większość z nich powstawała równocześnie w różnych miejscach na świecie. Postanowiliśmy zaprezentować rezultat jego pracy, nie zważając na fakt, że autor funkcjonuje w amerykańskich realiach i jego punkt widzenia może się różnić od opinii na ten temat uznanych autorytetów łańcucha dostaw w Europie.

1. System Produkcji Toyoty (TPS) Podejście Toyoty do produkcji samochodów, nierozerwalnie związane z bezwzględnie stosowaną kontrolą jakości, zrewolucjonizowało branżę motoryzacyjną. Filozofia łańcucha dostaw Just on time stała się wzorem dla producentów na całym świecie, i to nie tylko w przemyśle motoryzacyjnym. Autorem systemu jest Taichi Ohano wraz z zespołem. TPS dał podwaliny współczesnej koncepcji Lean manufacturing i praktyce łańcucha dostaw.

2. P&G’- nieustanne uzupełnianie towarów Do 1987 roku zamawianie towarów do sklepów odbywało się według tego, co ustalili między sobą menedżerowie sprzedaży w fabrykach i zaopatrzeniowcy w sklepach. Tak było do momentu, kiedy Procter & Gamble zakupił w IBM aplikację nieustannego uzupełniania towarów, która pozwoliła odwrócić system zamówień i dopasować go do przewidywanej wielkości sprzedaży w sklepach detalicznych. W 1988 roku odbyło się słynne spotkanie CEO z Procter & Gamble z Samem Waltonem, które zaowocowało stworzeniem programu CR (Continuous Replenishment), który wywarł ogromny wpływ na łańcuch dostaw i ostatecznie doprowadził do stworzenia aplikacji ECR (Effective Consumer Response) i CPFR (Continuous Planning Forcasting and Replenishment). Celem efektywnego uzupełniania zapasów jest stworzenie systemu dystrybucyjnego, w którym produkcja sterowana jest przez popyt klientów w punkcie sprzedaży. Konsument powinien być zaopatrywany we właściwy produkt, we właściwym miejscu, we właściwym czasie, we właściwej ilości i jakości.

3. Kontener do przewożenia towarów na statkach Choć trudno to sobie wyobrazić, to do połowy lat 50-tych nie było standardów obowiązujących w transporcie towarów drogą morską. Większość ładunków była ekspediowana na różnorakich platformach, co w konsekwencji obniżało efektywność łańcucha dostaw. Malcolm McLean, logistyk i wizjoner łańcucha dostaw, zainwestował cały swój majątek w przebudowę tankowca na pierwszy w świecie kontenerowiec. W 1956 roku statek o nazwie Ideal X wypłynął w swój pierwszy rejs z ładunkiem 35-stopowych kontenerów z portu w Newark w New Jersey. Od tego czasu nastąpiła prawdziwa eksplozja przewożenia towarów na statkach w kontenerach.

4. Optymalna wielkość zamówienia (Economic Order Quantity – EOQ) to matematyczny modelem zarządzania zapasami w łańcuchu dostaw. Metoda ta definiuje optymalną wartość (ilość) zamówienia, tak aby zminimalizować koszty zmienne. Koncepcja została opracowana przez Ford Whitman Harris i zaprezentowana w 1913 roku, a później dopracowana w artykule opublikowanym w 1934 roku w Harvard Business Review, w którym określono ile powinno się zamówić, tak aby koszty obsługi zamówienia były optymalne w stosunku do kosztów finansowania oraz magazynowania. Współcześnie koncepcja ta leży u podstaw wielu decyzji podejmowany w łańcuchu dostaw.

5. Linia montażowa Forda To zespół stanowisk roboczych (maszynowych, ręcznych lub mieszanych) pogrupowanych według kolejności operacji procesu technologicznego. Na linii produkcyjnej części są łączone w główny produkt o wiele szybciej niż w przypadku produkcji rzemieślniczej. Po raz pierwszy zastosowano ją w 1913 roku w fabryce Forda przy produkcji Modelu T. Wdrożenie to miało kolosalny wpływ nie tylko na procesy produkcyjne w przemyśle motoryzacyjnym, ale także w innych sektorach produkcyjnych. Przy zastosowaniu linii montażowej całkowity czas pracy potrzebny do wyprodukowania jednego samochodu spadł z 12, 5 godziny do 93 minut. Dzięki temu produkcja samochodów następowała w masowej skali, co zmieniło nie tylko łańcuch dostaw, ale także miało wpływ na warunki życia społeczeństwa.

6. Uniwersalny kod produktu Idea znakowania produktów uniwersalnymi kodami zawsze była obecna w łańcuchu dostaw, ale dopiero w 1970 roku firma Logicon opracowała standard zbliżony do uniwersalnego kodu identyfikowania produktów (SKU) poprzez kody kreskowe. Kilka lat później George Laurer dokonał w 1974 roku, w sieci Marsh, pierwszego wdrożenia uniwersalnego kodu produktu. Celem tego wdrożenia było usprawnienie obsługi klientów i gromadzenie danych w punktach sprzedaży. W ten sposób zapoczątkowano prawdziwy ruch na rzecz automatycznej identyfikacji produktów, co miało ogromny wpływ na przepływ informacji w łańcuchu dostaw. Standaryzacją zajmowały się organizacje UCC (Uniform Code Council) w USA oraz ECCC (Electronic Commerce Council of Canada). W wyniku podjęcia działań mających na celu połączenie standardów UPC oraz konkurencyjnego EAN, w 2005 roku organizacje te weszły w skład globalnej organizacji GS1.

7. System śledzenia FedEX Wraz z pojawieniem się kategorii dostarczania paczek ekspresowych swoim klientom firma FedEX zaproponowała w połowie lat 80-tych system komputerowy pozwalający na monitorowanie przesyłek kurierskich w czasie rzeczywistym. Pomysł ten utwierdził zarządzających łańcuchem dostaw w przekonaniu, że nie tylko sama paczka jest ważna, ale także informacja z nią związana, co dało podwaliny współczesnej przejrzystości łańcucha dostaw.

8. Proces planowania dystrybucji W 1970 roku Andre Martin z firmy Abbott Labs w Kanadzie zauważył, że między menedżerami produkcji i zaopatrzenia dochodzi do konfliktów wynikających z braku zasobów do produkcji. Dlatego doszedł do wniosku, że potrzebny jest system planowania procesu produkcji. W tym celu podjął wysiłek stworzenia aplikacji komputerowej DRP, która dała początek obecnym oprogramowaniom planowania łańcucha dostaw na produkcji. DRP przygotowuje dla planowania dystrybucji szczegółowe informacje o sieci logistycznej, o aktualnym stanie magazynu, aby mogło dojść do skoordynowanego planowania i dostawy zasobów.

9. Centralny System Kontroli Transportu 3M W 1982 roku koncern M3, tak jak inne firmy, pozostawiał procesy transportowe w gestii poszczególnych fabryk i centrów dystrybucyjnych. Roy Mayeske, dyrektor operacyjny ds. transportu w M3, wpadł na pomysł centralizacji i planowania transportu. Korzystając z oprogramowania swojego głównego przewoźnika Schneider National, zaadaptował je do potrzeb innych przewoźników i dzięki temu powstał system LCC, który jest obecnie w powszechnym użyciu. System ten oznacza takie podejście do transportu, które pozwala połączyć funkcje planowanie z innymi zasobami w firmie i łączyć je w grupy, przez co zwiększa się efektywność transportu i następuje optymalizacja kosztów.

10. Tayloryzm W końcu XIX wieku wielki Frederick Taylor opisał w sposób naukowy procesy produkcyjne. Na początku lat 80-tych XIX w. wynalazł koncepcję mierzenia czasu w procesie produkcyjnym. Później koncepcja ta została rozwinięta do systemu motywacyjnego na produkcji. Idea ta całkowicie zmieniła w następnych kilku dekadach podejście do procesów produkcyjnych. Zakłada ona maksymalną intensyfikację pracy przy efektywnym wykorzystaniu czasu i obcięciu kosztów. Postuluje także podział procesu technologicznego na czynności proste, przy eliminacji zbędnych nawyków. Tayloryzm wprowadził oparty na chronometrażu (pomiar czasu przy pomocy sekundomierzy) system normowania pracy, który sprzężony jest z systemem wynagradzania.